هم سویی با تمرکز استراتژیک

ضروری است که همه جوانب برنامه ریزی استراتژیک با استراتژی پیکار و کارزار اجتماعی یا تمرکز سازمانی همسو باشد. بیشتر اوقات در یک پیکار و کارزار عمومی، هدف کوتاه ­مدت، تغییر در قانون یا سیاست عمومی یا اقدامات دولت یا شرکت یا بخش صنعت است. این هدف کوتاه مدت ممکن است با اصطلاحات منفی بیان شود (متوقف کردن یا مخالفت با موقعیت) اما در واقعیت، بیش تر پیکارها و کارزارهای اجتماعی ترکیبی ازموقعیت های منفی و مثبت هستند: "اینکار را انجام ندهید و به جای آن، اینکار را انجام دهید". دستیابی به اهداف خیر و منافع عمومی شما احتمالا ًشامل موارد زیر می شود:

• بسیج و تأثیرگذاری بر افکارعمومی؛
• بهره­مندی از یا حتی تغییر نگرش یا رفتار جامعه؛
• دفاع از اقدام گروهی به منظور حمایت از جنبشی که قصد پیشبردش را داریم
• تعامل استراتژیک با صاحبان قدرت؛
• پیش بینی، درنظرگرفتن و احتمالاً مخالفت با واکنش های متضاد.

به منظور دست یابی به موفقیت، استراتژیهای مربوط به خیر و منافع عمومی نیز می بایست به گونه ای طراحی شوند که بتوانند ارزش هایی که پیکار و کارزاراجتماعی برای ترویج آن طراحی می شود را به طور مثبت منعکس کنند. به عنوان مثال، استراتژیهای پیکار و کارزاراجتماعی خیر و منافع عمومی صلح، دموکراسی و توسعه می بایست به دنبال الهام بخشیدن به همکاری، پذیرش تنوع و اجتناب از پرخاشگری باشند.

بیان خیر و منافع عمومی

گرچه ممکن است بدیهی به نظر آید، اما بخش اساسی هر استراتژی خیر و منافع عمومی باید مبین دقیق چگونگی پیشرفت "منافع عمومی" از طریق پیکار و کارزار اجتماعی باشد. این مفهوم " خیر و منافع عمومی" یک ابزار بدیعی مهم برای ساخت استدلال­ها و استراتژی­های شما تلقی می­گردد. مهم است بتوانی مدلل اصلی پیکار و کارزار اجتماعی را توضیح دهیم و آماده است دلال شفاف و واضح در مورد آن باشیم. بسیار مهم است که مردم و نیروهای اجتماعی، به صورت فردی و جمعی، بفهمند که چرا شما دست به اینکار می­زنید. تکرار تمرکز بر خیر و منافع عمومی و بازگویی منطق استراتژیک، به مردم اطلاع رسانی می­کند و همچنین به حفظ تمرکز و وحدت گروه شما کمک کرده و به جلب حمایت بیشتر از دلایل و منطق شما می­پردازد. هرگز فقط به این دلیل که برای شما بدیهی است فرض نکنید که توضی حیاحتی تکرار منطق خیر و منافع عمومی پشت استراتژی پیکار و کارزار اجتماعی شما ضروری نیست. این مسئله ممکن است نارضایتی، سردرگمی یا اطلاعات غلط در پی داشته باشد.

پیش بینی واکنش شدید

دستاوردهای پیکار و کارزار اجتماعی به احتمال زیاد واکنشی را از طرف سایر ذینفعان به همراه خواهد داشت که بعضاً به عنوان "واکنش شدید" خوانده می­شود. اگرچه ممکن است تعداد، ماهیت، زمان و میزان این واکنش ها ناشناخته باشد، اما احتمال بروز واکنش شدید ناخوشایند وجود دارد و باید در نظر گرفته شود و برای آن برنامه ریزی صورت گیرد. کافی نیست پیکار و کارزار اجتماعی خود را به عنوان پیشرفت خطی از آغاز تا موفقیت تصور کنید. ایجاد تغییرات اجتماعی یک فرآیند پیچیده است که در سطوح مختلف کارمی­کند و نتایج غیرقابل پیش بینی را ایجاد می­کند. لازم است به یادداشته باشید که شرایط موجود از جبر فرهنگی و یقین خاصی برخوردار است که بسیاری از افراد با آن راحت هستند، حتی اگر این وضعیت کمتر از حد مطلوب باشد. هنگامیکه پیکار و کارزار اجتماعی شما شروع به ایجاد اختلال در شرایط موجود می­کند، با واکنش­های مختلفی روبرو می­شوید. شما باید انتظار بعضی واکنش­های شدید از طرف مخالفان یا صاحبان قدرت مورد هدف خود را داشته باشید، اما همچنین باید انتظار داشته باشید که برخی ذینفعان دیگر که تحت تأثیر پیکار و کارزار اجتماعی شما تاکنون دچار اختلال شده­اند، از خود مقاومت نشان دهند. بسیاری از مبارزان منافع عمومی، سرانجام با دیدن بعضی از ثمرات استراتژی خود، ممکن است در دام این انتظار بی­افتند که پیشرفت­های بعدی را میتوان به راحتی بدست آورد و معتقدند که تحقق نهایی استراتژی بسیار نزدیک است. این مسئله خطرناک است زیرا وقتی واکنش شدید اجتناب ناپذیری روی دهد، گروه شما ممکن است آمادگی روبرویی با آن را نداشته باشد و دلسرد شود، که این خود میتواند منجر به سرخوردگی و جا زدن و در بدترین حالت ترک پیکار و کارزار اجتماعی گردد. اگر استراتژی منافع عمومی انتظار واکنش شدید را داشته باشد میتواند از چنین شرایطی جلوگیری کند، ماهیت واقعی آن را تشخیص دهد و از خودانعطاف پذیری نشان دهد که امکان پاسخگویی را فراهم می آورد. درفصل آخر،به بررسی چرخه زندگی هشت مرحله ای جنبش­های اجتماعی پرداخته ایم. مویر (2001) به این نتیجه رسیده است كه در مرحله 5 بسیاری از کنش گران در معرض تصور ناكامى قرار می گیرندکه تاحدودى ناشی ازعكس العمل شدید مخالفان و صاحبان قدرت است كه احتمالاً انتظار آن را داشته اند.

معمولاً اولین واکنش صاحبان قدرت به یک پیکار و کارزار اجتماعی جدید نادیده گرفتن آن است. عکس العمل شدید هنگامی رخ می­دهد که شما موفق به اثبات این مسئله شده اید که آن ها دیگر نمی توانند با خیال راحت شما را نادیده بگیرند.

واکنش ­شدید نه تنها نشانه پیشرفت است، بلکه اگر انتظار آنرا داشته ­باشید، می­تواند فرصت­های استراتژیک را برای پیکار و کارزار اجتماعی شما فراهم آورد. مخالفان شما ممکن است زیادی روی قدرت شان حساب کرده باشند. (به عنوان مثال، در جایی كه دولت­ها برای سرکوب اعتراضات به زور متوسل می شوند و در نهایت باعث ایجاد همدردی بیشتر مردم با جنبش اعتراضی میشوند.) در این شرایط بسیار مهم است كه متخصصین استراتژی منافع عمومی برای شناسایی خطاهای داوری مخالفان، عكس العمل های شان را تجزیه و تحلیل كنند و آماده بهره برداری از این خطاها باشند. مواقعی وجود دارد که واکنش شدید یک حریف با هوش به خوبی پیش­بینی و برنامه ریزی شده، موثر و کاملاً زیان آور و مضر است. دراین مواقع گاهی ­اوقات می­توانید کاری بیش­تر از انتظار، تماشا و تلاش برای کنترل هر سطح از خسارت که ممکن باشدانجام دهید. ممکن است متناقض به نظر برسد اما استراتژی خوب چیزی جز برنامه ریزی از قبل و پیش بینی آینده نیست به علاوه انعطاف و توانایی در نشان دادن واکنش سریع در مقابل تغییر شرایط. یک شعار مفید برای حفظ یک رویکرد استراتژیک و در عین حال انعطاف پذیر این است که "شرایط راه مان طور که هست بپذیرید اما مبتکرانه ترین راه برای حرکت به جلو را بیابید".

پیش بینی ناپایداری سازمانی داخلی

حوزه کلیدی دیگری که در آن باید انتظار موارد غیر منتظره را داشته باشید پویایی سازمانی داخلی شماست. معمولا فعالیت در حوزه منافع عمومی امکان مالی کافی برای استخدام کارکنان تمام وقت را فراهم نمی کند. کار پیکار و کارزار اجتماعی غالبا ًمبارزان را از پرداختن به سایر جنبه های زندگی خود منحرف می­سازد. این وضعیت فقط برای مدت محدودی میتواند ادامه یابد و بنابراین کاملاً محتمل است که در برخی مواقع تعهدات سلامتی، خانوادگی یا شغلی عاملان پیکار و کارزار اجتماعی به طور ناگهانی موجب کاهش فعالیت یا حتی ترک کار آن ­ها شود. علاوه براین، افراد کلیدی ممکن است از پادربیایند و پیکار و کارزار اجتماعی را ترک کنند و یا تعارض سازمانی می­تواند باعث ایجاد تنش­های داخلی شود، بنابراین مهم است که استراتژی بیش از حد بر یک یا دو نفر غیر قابل جایگزینی متمرکز و وابسته نباشد. تغییر افراد ممکن است دستیابی به استراتژی پیکار و کارزار اجتماعی و یا فرصت­های جدید را به مخاطره اندازد. جدایی یکی از اعضای تیم پیکار و کارزار اجتماعی منافع عمومی احتمالا ًمستلزم سازمان دهی مجدد یا تغییر ساختار پیکار و کارزار اجتماعی است و ممکن است به یک بازاندیش یا ساسی نیاز داشته باشد. تایید ناشناخته بودن و برنامه ریزی برای انعطاف پذیری، حاکی از آمادگی برای ایجاد تغییرات استراتژیک سریع و نسبتا ًآسان است. انعطاف پذیری و داشتن انتخاب مناسب در تغییر استراتژیها شامل تجزیه و تحلیل دقیق از جمله ارزیابی ریسک می شود. چندین روش سازمانی برای برنامه ریزی وجود دارد که می تواند انعطاف پذیری را به همراه داشته باشد که شامل موارد زیر می­گردد:

• درجدول زمانی خود جای خالی بگذارید تا فعالیت­های برنامه ریزی شده هنگام وقوع حوادث پیش بینی نشده (در صورت وجود) را بتوانید دوباره زمانبندی کنید.
• برخی از ذخایر را حفظ کنید/ از منابع انسانی، مالی یا پیکار و کارزار اجتماعی خود بیش از حد توان هزینه نکنید، به گونه ای که کماکان توانایی فیزیکی برای رسیدگی به مسائل جدید هنگام بروز، بدون خارج کردن منابع از جایی دیگر وجود داشته باشد.
• تصمیم گیری­های استراتژیک را بیش از حد متمرکز نکنید: تفویض اختیار کنید/ مبارزان را توانمندسازید تا بتوانند انعطاف پذیر باشند و از زمان وقوع حوادث، تشخیص خود را در چارچوب استراتژیک به کارگیرند.
• هر کجا که ممکن است، پرسنل اصلی پیکار و کارزار اجتماعی را با دست یاری که با او مشغول به کار هستند، یا بها و آموزش میدهند هماهنگ کنید.

پیش بینی وقایع و تحولات مخرب

تاکنون در مورد پیش­بینی اختلال از طرف سایر ذینفعان، مخالفان یا از درون سازمان شما بحث کرده ایم، اما علاوه بر این، رویدادهای کاملاً نامربوط در خارج نیز ممکن است تأثیر عمده­ای بر پیکار و کارزار اجتماعی شما داشته ­باشند. رویدادهای عمومی مهم مانندحملات تروریستی، بلایای طبیعی، جنگ، بحران­های مالی و عروسی­های سلطنتی می­تواند تأثیر مختل­کننده ­عمده ای بر پیکار و کارزار اجتماعی شما داشته باشند. برخی از این موارد فقط ممکن است باعث تأخیر شوند اما برخی دیگر ممکن است به خودیخود تغییراتی اساسی در احساسات عمومی ایجاد کنند که مستلزم آن است که رویکرد پیکار و کارزار اجتماعی خود را با دقت تجدید­نظر کنید. بنابراین برنامه ریزی برای موارد غیر منتظره ممکن است کمی عجیب به نظر برسد اما دقیقاً همان کاری است که باید انجام دهید تا پیکار و کارزار اجتماعی خود را برای گذر از اوقات سخت­تر انعطاف پذیر سازید. فهرست زیر به جمع بندی موضوعات اصلی این بحث کمک می کند:

برنامه ریزی برای موارد غیرمنتظره

-انتظار داشته باشید که طیف وسیعی از ذینفعان با منافع مختلف وجود داشته باشند که همگی به اهداف و فعالیت­های پیکار و کارزار اجتماعی شما واکنش متفاوت نشان می­دهند.

• انتظار مقاومت برخی از ذینفعان را داشته باشید.
• انتظار واکنش شدید از طرف مخالفان یا صاحبان قدرت مورد هدف را داشته باشید که گاهی اوقات به صورت واکنش هماهنگ و هوشمندانه (ضد استراتژی ) خواهدبود.
• هنگامی که واکنش شدید رخمی­دهد، مکث کنید، ماهیت آنرا درک کنید، سپس حرکت استراتژیک بعدی خود را انجام دهید.
• انتظار بی ثباتی داخلی در سازمان خود را داشته باشید و تدابیر مناسبی برای کمک به جابجایی سریع افراد اتخاذ نمایید.
• انتظار رویدادهای خارجی که در تغییر شرابط کلی که پیکار و کارزار اجتماعی شما تحت آن درحال شکل گیری است، نقش دارند را داشته باشید و برای انطباق با آن­ها آماده باشید.

استفاده از تقویم پیکار و کارزار اجتماعی

استفاده از یک تقویم برای توسعه استراتژی پیکار و کارزار اجتماعی، استراتژی را به عنوان یک برنامه آینده نگر که رویدادهای مورد انتظار آینده را در نظرمی­گیرد مورد توجه قرار می­دهد. به روز رسانی تقویم به عنوان ابزاری برای استراتژی همچنین می­توانددر منطبق ساختن اقدامات برنامه ریزی­شده قبلی و مراحل مقدماتی پیشنهادی در برابر تاریخ و زمان واقعی بسیار مفید باشد.

این امر، قسمت برنامه ریزی آینده نگر در استفاده از تقویم پیکار و کارزار اجتماعی است. تقویم­های پیکار و کارزار اجتماعی همچنین می­توانند یک ابزار بازتاب­دهنده بسیار مفید باشند. با توجه به روش­های ذکرشده، تمام وقایع و نتایج آن­ها، تجزیه و تحلیل بعدی از دیدگاه استراتژی به عنوان الگو را امکان­پذیر می­سازند. این امر می­تواند در زمان تجزیه و تحلیل الگوی واکنش­های ذینفعان دیگر یا مخالفان مفید واقع شود. بررسی الگوهای خاص گروه شما براساس مدت زمان آخرین سازماندهی و اجرایی ک فعالیت، به برنامه­ریزی استراتژیک کمک می­کند زیرا می­توانید پیش­بینی کنید که یک فعالیت مشابه در آینده چقدر زمان می­برد. این امر می­تواند به ویژه زمانی ­که با تغییرات منظم پرسنل کلیدی سروکار دارید مفید باشد.

بهترین زمان را انتخاب کنید

یکی از مزیت­های برنامه ریزی استراتژیک انعطاف­پذیر، توانایی انتخاب "بهترین زمان" برای انجام یک اقدام کلیدی است. استفاده از تقویم شما را قادر می­سازد آن لحظه را ارزشمند بدانید. باوجود این رویکرد برنامه ریزی­شده، ضروری است که کنش در یک لحظه مناسب انجام شود و مناسب بودن هر لحظه بسته به بسیاری از عوامل بیرونی ممکن است تغییر کند. عواملی که ممکن است در زمان ­بندی رویداد خود در نظر بگیرید عبارتند از:

• زمان­های کلیدی که حامیان شما قادر به شرکت در آن خواهندبود (آخرهفته، تعطیلات مدرسه یا دانشگاه، یا بهترین زمان برای فعالیتهای دیجیتال).
• زمان­های کلیدی که مخالفان شما آسیب­پذیرخواهندبود (قبل از انتخابات، مجامع عمومی سالانه شرکت، یا زمانی­که با مسائل دیگر پریشان شده­اند و کمتر قادر به پاسخگویی مؤثر هستند).
• زمان­های کلیدی که امکان دسترسی و فعال کردن مردم وجوددارد. فعالیت­های خود را با آن­ها هماهنگ کنید یا به طور خاص از سایر رویدادهای بزرگ عمومی مانندجشنواره­ها، نشست­ها، رویدادهای ورزشی، تعطیلات مذهبی و غیره اجتناب کنید.
• هماهنگی فعالیتهای خود برای بهره­بردن از موضوعات دیگر که در حال حاضر باعث جلب توجه عمومی شده است.
• تأخیر استراتژیک در انتشار اخبار هنگامیکه یک رویداد مهم احتمالاً برگزارش شما تأثیرمی­گذارد. یک روز کم­خبر را انتخاب نمایید.

پیکار و کارزار اجتماعی خود را به صورت مرحله ای برنامه ریزی کنید

برنامه ریزی، تهیه و اجرای بسیاری از پیکار و کارزار اجتماعی­ها به زمانی طولانی نیازدارد. به جای ایجاد یک افق رویداد واحد، ممکن است بهتر باشد که در مورد مراحل استراتژیک پیکار و کارزار اجتماعی فکر و صحبت کنید. این رویکردشفافیت و یک مفهوم یکپارچه منسجم را برای اقدامات متنوع در طول زمان فراهم می­کند و ممکن است فشار تلاش برای انجام کارهای بیش از حد را به یکباره کاهش دهد. همچنین به سایر ذینفعان مانند مخالفان هوشمند شما نشان می­دهد که استراتژی شما از دوام و ماندگاری بالایی برخورداراست. چنین رویکردی میگوید: " می­دانیم به زمان نیاز خواهد داشت و عجله­ای نداریم." مراحل ممکن است به سادگی با یک جدول زمانی دقیق پیکار و کارزار اجتماعی مطابقت نداشته باشد، همچنین ممکن است جنبه­های گسسته پیکار و کارزار اجتماعی را در برنامه خود ادغام کنید. به عنوان مثال، ممکن است در نظربگیرید که افزایش آگاهی عمومی یا ایجاد حضور دیجیتال قوی، اولین بخش یک پیکار و کارزار اجتماعی است که در سراسر آن ادامه خواهدداشت اما در یک نقطه خاص (یکنقطه از زمانی ابعد از دست­یابی به یک نتیجه) پیکار و کارزار اجتماعی شما به مرحله­ای فعال­تر، مبارزاتی­تر یا علنی ­تر وارد می­شود. مراحل بعدی ممکن است مستلزم دادخواهی استراتژیک، تظاهرات عمومی مهم، رویدادهای فعال دیجیتال، لابی کردن نزد مقامات دولتی یا شرکت در انتخابات باشد. ایده این است که پیکار و کارزاراجتماعی نیروی فزاینده را بدست می­آورد، دامنه فعالیت­های خود را گسترده­ترمی­سازد و همانطور که بالغ می­شود، درتعامل با صاحبان قدرت جسورانه­تر عمل می­کند. می­توان به جای تلاش برای اختصاص دلبخواهی تاریخ­های متوالی که ممکن است منعکس کننده پیشرفت واقعی پیکار و کارزار اجتماعی ها نباشند، محرک­های مبتنی بر نتیجه را برای حرکت به مرحله جدید مفید دانست. درنهایت، ممکن است مراحل یا فازهای مختلف پیکار و کارزار اجتماعی همگی به طور همزمان اجراشوند، اما طبق جدول زمان برنامه ریزی استراتژیک خود. مزایای شناسایی مراحل در برنامه پیکار و کارزار اجتماعی این است که چنین برنامه های مرحله بندی شده ای

• به شما این امکان را میدهند تا یک پیکار و کارزار اجتماعی طولانی را از مراحل ابتدایی تا مراحل بلوغ برنامه ریزی کنید.
• به شما اجازه می­دهد براساس دستیابی به نتایج پیش بینی شده قبلی، جنبه­های مختلف پیکار و کارزار اجتماعی را برای شروع در مقاطع از پیش تعیین شده برنامه ریزی کنید.
• امکان پیشبرد بازه­های زمانی موازی برای بخش­های مختلف استراتژی پیکار و کارزار اجتماعی را فراهم می کند – برای مثال، استراتژی آگاهی رسانی به جامعه، استراتژی رسانه، استراتژی دادخواهی، استراتژی دیجیتال و استراتژی های کسب منابع مالی.
• با ارزیابی دستاوردهای خود در مراحل پیکار و کارزار اجتماعی وسیله ای برای سنجش موفقیت خود در هنگام پیشرفت فراهم آورید.
• میتواند اوقات مفیدی (بین مراحل) فراهم آورد تا بر پیشرفت کلی پیکار و کارزار اجتماعی تأمل شود.
• میتواند برای مقابله با درک عدم موفقیت در گروه هنگام بروز، استفاده شود.
• فرصت ­­مفیدی برای تجلیل فراهم می­آورد. تجلیل از دستیابی به نتایج مرحله ای می تواند روش مهمی برای حفظ روحیه در پیکار و کارزار اجتماعی های طولانی باشد.

ثابت قدم بودن، به خودی خود پاداش است

درضرب­المثل قدیمی که "صبر، به خودی خود پاداش است"، احتمالاً کلمه "صبر" را برای کنش­گرانی که به جای صبوربودن، تاحدودی شدت عمل نشان می­دهند، باید با "ثابت قدمی" جایگزین نمود. توان­مندی، پایداری و استقامت احتمالاً سه مورد از مهم­ترین ویژگی­هایی هستند که کنش­گران و سازمان­های کنش­گر باید در خود پرورش دهند. هدف استراتژیک معمولا ً با تداوم و ثابت قدمی در مواجهه با میزان چشمگیری از مخالفت­ها قابل دست­یافتن است، زیرا برخی از ذی نفعان به دلایل مختلفی مانند موارد ذیل نمی توانند به طور نامحدود به مخالفت با پیکار و کارزار اجتماعی شما ادامه دهند:

• اختلاف نظر داخلی یا فرسودگی روانی در جایگاه هایشان به دلیل افزایش هزینه­ها؛
• موافقت با موضع شما پس از سال ها تبادل نظر و بحث در مورد استدلال شما؛
• رشد تدریجی و به ثمر نشستن افکارعمومی یا خردسیاسی؛

• آمادگی برای توافق و سازگاری با اهداف استراتژیک شما در راستای حل و فصل یک عدم توافق طولانی.

• همیشه حق با شمابوده است و تاریخ نتیجه اشتباهات آنان را نشان داده است (مانند تغییرات جوی، قطع درختان کهنسال، مواد مخرب لایه ی ازن). در هر یک از این اتفاقات، دست یابی به هدف استراتژیک شما تحقق می یابد زیرا استراتژی پیکار و کارزار اجتماعی پایدار مانده و نسبت به تغییر و سازگاری با عوامل خارجی به اندازه ی کافی انعطاف نشانداده است. پس از تمجید از ثبات قدم در استراتژی منافع عمومی، توجه به این نکته ضروری است که ثبات قدم، به معنای یک حرکت لزوما ًبی­امان و بدون وقفه نیست. بخشی از استراتژی ثبات قدم، انعطاف پذیری و انتخاب زمان مناسب شامل آمادگی برای عقب نشینی و تجدید قوامی­شود در حالیکه سایر رویدادها رخ می­دهند و یا سایر استراتژیها مسئولیت را بر عهده می­گیرند به طوری ­که میتوانید تجدید قوا کنید، به سایر وظایف زندگی رسیدگی کنید، به بینشی در خصوص چشم انداز دستیابی دو با توان بیش از پیش، به پیکار و کارزار اجتماعی باز گردید. موضوع اصلی این است که با تدبیر در پذیرش شرایط فعلی به تعادل برسید که این امر شما را قادر میسازد از فرصت­ها در جهت ایجاد تغییرات استفاده کنید. تجلیل از تدبیر و ثبات قدم به معنای تشویقش ما به بی گدار به آب زدن نیست؛ بدین معنا است که باید کناره گیری کنید و قدرت مندتر باز گردید.

ارزش نهادن بر تجربه ی حاصل از پیکار و کارزار اجتماعی

ممکن است سال ها طول بکشد تا برخی از پیکار و کارزار اجتماعی های منافع عمومی به اهداف خود برسند. اگر گروه پیکار و کارزار اجتماعی شما بتواند پرونده های کارآمدی برای ذخیره سازی و بازیابی اطلاعات ایجادکند، می تواندچالش های مربوط به تغییرات در کارمندان پیکار و کارزار اجتماعی را مدیریت کرده و به یک پروفایل استراتژیک در جامعه و رسانه ها دست یابد. دراینصورت، به یک پیکار و کارزار اجتماعی با لغت بدیل می شودکه این امر، مزایای خاصی را به همراه خواهدداشت. دریک پیکار و کارزار اجتماعی بالغ، بسیار محتمل است که پایگاه دانش گروه پیکار و کارزار اجتماعی از دانش شرکتی یا حافظه سازمانی سایر ذینفعان در دولت، مقامات یا شرکت ها فراتر رود. این یک مزیت استراتژیک واقعی است زیرا شما چیزهایی را می دانید که سایر ذینفعان فراموش کرده­اند یا هرگز آن را نمیدانستند. با این مزیت قادر خواهیدبود وقایع اخیر را در یک بستر تاریخی و استراتژیک وسیع تر مشاهده کرده و حس اجتناب ناپذیری را وارد بحث­های اهداف استراتژیک نمایید. نکته این جا است که پیکار و کارزار اجتماعی های بلندمدت را ذاتا ًضعیف نبینیم؛ آنها به دلیل دوام و ثبات قدم خود می توانند از قدرت بالایی برخوردار باشند. برخی پیکار و کارزار اجتماعی ها با توجه به ماهیتشان، ادامه دار هستند. پیکار و کارزار اجتماعی های ضدجنگ، فقر و ظلم ممکن است هرگز به سرانجام موردنظر و ناپدیدشدن این بلایا از کره زمین نرسند. بااینحال، این پیکار و کارزار اجتماعی ها کماکان توانایی رسیدن به نتایج قابل توجهی دارند و به آن دست می یابند. برای مثال، تصور دنیایی که در آن، جنبش­های مخالفت با اشاعه سلاح­های هسته ای وجود نداشت و همین طور، فرض فقدان سازمان هایی مانند عفوبین الملل که به طور مداوم برای حقوق بشر مبارزه می کنند، وحشتناک است.

تصمیم گیری استراتژیک

سازمان های کنش گر و جنبش های اجتماعی معمولاً توسط مدیران عامل اداره نمیشوند (گرچه سازمانGreenpeaceیا صلح سبز یک استثناء خاص است). تصمیم گیری استراتژیک در پیکار و کارزار اجتماعی های منافع عمومی تقریبا ًهمیشه محصول بحث های گروهی و تصمیم گیری جمعی است.، این تصمیمات گاهی در جلسات رسمی و گاهی در کارگاه های ا جلسات استراتژیک مشخص، اخذ می شوند. سازمان های اجتماعی نسبت به سایر اشکال سازمانی، معمولاًمساوات طلب تر و دموکراتیک تر هستند. به همین دلیل، روند دست یابی به چشم انداز استراتژیک، اهداف و سیاست، پیش از تصویب نهایی به طورکلی نیاز به شفاف سازی، بحث، تبادل نظر و اصلاحات دارد. درطول راه، درطی این بحث ها، طیف وسیعی از ابزارهای مفهومی ممکن است مورد استفاده قرارگیردن که شامل موارد زیر است:

• فکر بکر و ناگهانی: در فرآیند فکربکر و ناگهانی، ازهمه دعوت می­شود تمام ایده هایی که ممکن است سهمی در ارتقا بینش یا هدف گروه ایجاد کند را پیشنهاددهند؛ مهم نیست این ایده­ها چقدر عجیب باشند. بدون مخالفت و برخورد، تمامی این ایده­ها مورد بررسی قرار میگیرند و گروه بندی و اولویت بندی می شوند.
• ترسیم نقشه توزیع قدرت: این نقشه بازیکنان اصلی، روابط و پیوندهای مهمآن ها را شناسایی می کند. پس از اتمام اینکار، هدف بعدی، تمرکز بر نقاط ضعف برای شکستن این پیوندها است. درفصل بعد، با فنون مختلف ترسیم نقشه ها شامل نقشه های توزیع قدرت و نقشه متحدان و دشمنان آشنا میشوید که هر یک در این فرآیند نقشی دارند.
• ترسیم تقویم پیکار و کارزار اجتماعی یا "نقشه راه": شناسایی وضعیت فعلی و مقصد نهایی مورد نظر (به طورمفهومی). طراحی مرحله به مرحله در طول مسیر، هم به سمت جلو و آینده و هم در جهت گذشته برای شناسایی زمان و توالی کنش­ها و اقدامات .
• ترسیم نقشه استراتژیک یک پارچه: به طور خلاصه، نقطه شروع، هدف کوتاه­مدت است که گروه را به سمت کنش ("هدف کوتاه­مدت") سوق می­دهد. مرحله بعدی، شناسایی حدفاصلی و عمیق تری است که نمایان گر چشم انداز یک پارچه برای گروهاست. پس از اتمام این فرآیندها، می­توانید در ادامه مسیر نقشه حرکت کنید و به تدوین استراتژیهای جزء و تاکتیک­های خاص برای رسیدن به اهداف بپردازید .
• تجزیه و تحلیل سوآت (SWOT): توانایی ها، کاستی ها، فرصت ها و تهدیدها. سوآت یک روش رایج برای انجام تحلیل استراتژیک است. تجزیه و تحلیل آن فراتر از محدوده این کتاب است. درهرحال، بسیاری از افراد، سوآت را ابزار بسیار مفیدی می دانند.

استراتژی در طول مسیر

تصمیم گیری در مورد استراتژی، ممکن است همواره بخشی از مرحله اولیه برنامه ریزی آینده­نگر یک پیکار و کارزار اجتماعی نباشد. این تصمیمات ممکن است به شکل سریع­تری در واکنش به عکس­العمل­های یک حریف باهوش و یا تغییر شرایط دیگری رخ دهند.

قبل از اتخاذ تصمیمات استراتژیک جدید، این تصمیمات فوری استراتژیک احتمالا مستلزم جلسات توجیهی دقیق در مورد آخرین اطلاعات و تأکید مجدد بر تمرکز استراتژیک که قبلا مورد توافق قرارگرفته­اند هستند. به دلیل عدم هم­پوشانی حاضرین در جلسه برنامه ریزی­های استراتژیک اولیه و آنهایی که بعدا در زمان انجام واکنش­های استراتژیک حاضربوده­اند، تأکید مجدد بر تصمیم­گیری­های استراتژیک قبلی ضروری است. این دگرگونی در شرکت در جلسات و کاهش استمرار حاصله، یکی از ویژگی­های بارز استراتژی در سازمان­های اجتماعی داوطلبانه است که دارای مزایا و معایب مشخصی می­باشد.

مزایا

• قدرت تصمیم­گیری مشارکتی می­شود و به شکل متمرکز نمی­ماند؛
• تعداد زیادی از اعضا در تصمیم­گیری­های مهم درگیر هستند؛
• افراد بیشتری، استراتژی، اساس و عناصر آن را درک می­کنند؛
• طیف گسترده­ای از نظرات در فرآیند تصمیم­گیری بررسی می­شوند؛
• دلیل منطقی و اساسی استراتژی، به طورمرتب و مکرر بازخوانی می­شود؛
• استراتژی توسط افرادی که دیرتر به گروه ملحق شده­اند، به طور منظم تحت آزمایش و "واقعیت­سنجی" قرار می­گیرد؛
• پس از ایجاد استراتژی، گروه مالک استراتژی خواهدبود.

معایب

• فرآیندهای تصمیم­گیری میتوانند ناخوشایند و ناکارآمد باشند؛
• احتمال سقوط در چالش "فلج تحلیلی" وجوددارد؛
• ممکن است بین درک دلیل منطقی استراتژی توسط کسانیکه در ابتدا به گروه پیوستند و آن­هایی که دیرتر به گروه ملحق شده­اند شکاف ایجاد شود؛
• تأخیر در تصمیم­گیری ممکن است از پاسخ­گویی به ­موقع جلوگیری کند؛
• امنیت تصمیمات استراتژیک ممکن است به راحتی به خطر بیافتد؛
• یک فرد ممکن است از طریق مخالفت­های مبهم و نامعلوم، باعث ناامیدی و ممانعت از کارشود.

جای تعجب نیست که تصمیمات استراتژیک در سازمان­های اجتماعی به بهترین و جهت وسط یک گروه نسبتا ًکوچک و فشرده که اعضای آن یکدیگر را به خوبی می­شناسند و درک مستمر خوبی از تمرکز پیکار و کارزاراجتماعی دارند اتخاذمی­شود. در زمان اتخاذ تصمیمات استراتژیک و کندبودن و دست و پا گیربودن فرآیندهای تصمیم­گیری رسمی بنا به تایید اعضا، سازمان­های اجتماعی غالباً تصمیم­گیری از جانب سازمان را به یک گروه قابل­اعتماد کوچک مانند یک دستگاه اجرایی واگذار می­کنند. گاهی اوقات ممکن است یک کمیته ­فرعی از قبیل کمیته پیکار و کارزار اجتماعی، کمیته مدیریت دادخواست، کارگروه یا گروه کاری با همین هدف تشکیل شود. ممکن است کلیه اختیارات مربوطه به این گروه­های فرعی واگذار شود و یا این ­که فقط اختیارات خاصی در حیطه فعالیت­های شان که محدود و تخصصی هستند به آن­ها داده شود.

نیاز به درک و پذیرش استراتژی

به دلیل پیچیدگی کار در سازمان­های اجتماعی، مهم است که همه کارکنان پیکار و کارزار اجتماعی استراتژی گروه را درک کنند و بپذیرند. بااین درک و پذیرش، اعضای یک پیکار و کارزار اجتماعی می­توانند شرایط فعالیت­شان را درک کنند و بفهمند که چگونه مشارکت آن­ها در استراتژی گسترده­تر، نقش دارد. آن­ها ممکن است متوجه این مهم باشند چگونه می­توانند استراتژی خود را از طریق کنش فردی پیش ببرند. علاوه بر این، در صورتی که سازمان اجتماعی در خصوص واگذاری اختیارات و قدرت به توافق برسد، کارکنان آگاه پیکار و کارزار اجتماعی ممکن است بتوانند تشخیص یا ابتکار عمل خود را در خصوص واکنش و پاسخ سریع به اطلاعات جدید، تغییر شرایط و یا اقدامات رقبای هوشمند، اعمال کنند. در اینصورت جهت تصمیم­گیری­های مربوطه نیازی به تشکیل جلسات استراتژیک رسمی نخواهدبود. احساس توان­مند سازی که کارکنان آگاه پیکار و کارزار اجتماعی از طریق مشارکت فعال به ­دست می­آورند، دلیل اصلی پایداری افراد در استراتژیها و پیکار و کارزار اجتماعی­های منافع عمومی طولانی و دشوار است. این حس توان­مندسازی باید در هر جای ممکن، پرورش داده و تقویت شود.

مشارکت و اتحادهای استراتژیک

زمانی­که یک سازمان واحد با استراتژی منافع عمومی می­تواند مؤثر و موفق باشد، به احتمال زیاد این موفقیت از طریق همکاری با سایر گروه­ها حاصل می­شود. اغلب سازمان­های مدیریت پیکار و کارزار اجتماعی که به تنهایی فعالیت می­کنند، درواقع بخشی از یک جنبش اجتماعی گسترده­تر مانند جنبش­های پایداری محیطزیست، حقوق حیوانات، عدالت اجتماعی، صلح و یا برابری هستند. سایر گروه­ها ممکن است با قوانین داخلی متفاوتی عمل کنند، دیدگاه و تمرکز استراتژیک متفاوتی داشته باشند و یا مایل به حفظ هویت خود باشند که باعث ایجاد چالش در مسیر همکاری­ها و فعالیت­های یک­پارچه شوند. بااین وجود، مزایای قابل توجهی در همکاری وجوددارد و لازم است مزایا و معایب استراتژیک احتمالی، بادقت مورد بررسی قرارگیرند. مضرات ممکن می­توانند شامل موارد زیر باشد:

• ازدست دادن استقلال عمل؛
• انحراف تخصیص زمان یا منابع جهت ایجاد اتحاد؛
• اختلاف نظر یا مخالفت در خصوص جهت یا تاکتیک­های پیکار و کارزار اجتماعی ؛
• عدم تطابق سبک­ها و فرآیندهای تصمیم­گیری؛
• از دست دادن هویت گروهی و یا حس توان­مندسازی.

البته ممکن است پیگیری یک اتحاد مزایایی نداشته باشد یا ممکن است طرف مقابل مایل به همکاری نباشد. دراینصورت، استراتژی پیکار و کارزار اجتماعی باید کنش طرف مقابل و نتایج احتمالی مانند رقابت برای پوشش رسانه­ای را در نظر بگیرد و بررسی نماید.

استراتژی انعطاف پذیر و قابل توجیه

جهت کسب موفقیت در ارتباط با اهداف منافع عمومی کلان­تر، طراحان استراتژیهای منافع عمومی با ید کاری فراتر از طرح­ریزی و اجرای استراتژی انجام دهند. برای بررسی این ­که آیا استراتژی به درستی متمرکز شده است، به درستی اجرامی­شود و به نتایج مورد نظر دست می­یابد، پایش دوره­ای نتایج و بررسی عملکردها بسیار مهم است. نیاز به پاسخ­گویی در استراتژیهای منافع عمومی تا حدی به این دلیل بوجودمی­آید که استراتژی معمولاً از طریق فرآیندهای گروهی کمابیش دموکراتیک اتخاذ می­شود. از اینرو، مهم است که مجریان استراتژی، نسبت به کل گروه پاسخ­گو بوده و آماده ارائه توضیحات باشند و درصورت لزوم، انتخابات و اقدامات خود را توجیه کنند. داوطلبان، کمک­های غیرنقدی، اطلاعات، تبلیغات و منابع مالی به احتمال زیاد به پیکار و کارزار اجتماعی­های منافع عمومی سرازیر می­شوند که پاسخ­گو هستند. ایجاد توازن و تعادل دقیق بین اجرای یک استراتژی، ارزیابی اثربخشی آن و تغییر منعطف مسیر برای کنار گذاشتن برخی تاکتیک­ها و انتخاب تاکتیک­های جدید، بسیارمهم است. انتظار نتایج زودهنگام و عدم پایداری ممکن است اثربخشی استراتژی را تضعیف کند و باعث کاهش اعتماد و پشتیبانی در بین کارکنان پیکار و کارزا ر اجتماعی و متحدان شود. این ارزیابی­ها ممکن است سالانه انجام شود تا هم­زمان با مجمع عمومی سالانه باشد و یا ممکن است مقارن با سایر وقایع از پیش­تعیین­شده باشند مانند نتیجه­گیری ­یک فاز یا مرحله شناسایی شده، انجام گیرند. رویدادهای مهم اعم از داخلی یا خارجی، گاهی اوقات ممکن است محرک ارزیابی گسترده یک استراتژی را فراهم آورد. چندین سطح برای ارزیابی اثر بخشی وجوددارد:

• عملیاتی: بررسی کارآمدی استراتژی از طریق پرسیدن سوالاتی از قبیل:
  • آیا اجرای استراتژی با چشم انداز، اهداف و… سازگار است؟
  • آیا افراد مسئول استراتژی، مطابق با توافق­های انجام­شده در زمان­بندی­ها، بودجه یا مشاوره­های داخلی عمل می­نمایند؟
  • آیا اقدامات مورد توافق، به طورمناسب اجرا می­شوند؟
  • آیا اعضای پیکار و کارزار اجتماعی و متحدان، نسبت به اجرای استراتژی، احساس مثبتی دارند؟
• نتیجه­محور: بررسی میزان دست­یابی استراتژی به اهداف مورد توافق یا نتایج مطلوب با طرح سؤالاتی از قبیل:
  • آیا به اهداف فرعی، دست یافته­ایم؟
  • آیا به اهداف خود نزدیک­تر می­شویم؟
• اساسی: بررسی تمرکز استراتژیک با پرسیدن سوالاتی از قبیل:
  • آیا چشم­انداز هم­چنان مناسب است؟ آیا اهداف بلند و یا کوتاه­مدت، نیاز به بروزرسانی دارند؟
  • آیا منطق منافع عمومی به درستی رعایت می­شود؟

بررسی­های دوره­ای به احیای پیکار و کارزار اجتماعی­ها و فراهم آوردن فرصت­هایی برای ایده­های جدید و پرسنل جدید کمک می­کند. درمواردی، این بررسی­ها ممکن است بخشی از فرآیند انحلال پیکار و کارزاراجتماعی ی باشند که سودمندی آن روبه پایان است و یا به اهداف خودرسیده است. دراینصورت، تهیه صورت موجودی، قدردانی از افراد،، پرداخت حساب­های معوقه و بایگانی مطالب جهت استفاده در پیکار و کارزاراجتماعی­های آینده حایز اهمیت است. پیکار و کارزار اجتماعی­هایی منانفع عمومی، منابع بسیار خوبی را برای کتب، فیلم­های مستند و نمایشگاه­ها فراهم می­آورند. استراتژیهای موفق، تضمین­کننده­ی نمایشگاه­ها، گزارشات و تبلیغات هستند، بنابراین از تبلیغات عمومی دستاوردهای خود و تقویت موج بعدی طرفداران منافع عمومی نترسید.